Ton Romijn’s auto gestolen?!?

Blauwe Opel Kadett 1.7D Expression met, let wel, kenteken ZV-75-VH.

Wat je allemaal niet beleefd, als je met FLY OUTERS naar een forellenput gaat! Dit keer de "Berenkuil". De bewuste dag, 12 Februari 1997, een gure dag met veel wind en regen, gingen Ton Romijn, Willem Middelkoop en mijn persoon naar Nijkerk. Wij zouden met mijn wagen (bus) gaan. En ik sprak de opstapplaatsen af. De eerste was Ton. Die zette zijn auto (de bewuste Kadett) op het WFO terrein neer, bij Zwaagdijk en stapte bij mij in de bus en zei tegen mij: "er kan toch niets gebeuren met mijn auto?". Ik stelde hem gerust en zei: "hier wonen alleen eerlijke mensen". Zo reden wij naar Bovenkarspel en pikten daar Willem Middelkoop op.

Al gezellig keuvelend gingen wij de dijk over. Bij Lelystad aangekomen, wij reden net over de sluizen, zie ik Ton helemaal wit, zeg maar krijtwit, weg trekken. Ik zeg tegen hem: "wat heb jij nou, moet je poepen of zo". Hij stamelde: "Chris daar staat mijn auto op het parkeerterrein". Willem en ik zeiden in koor: "Joh, Ton jij ziet spoken, zo snel kan een autokraker niet zijn", hoewel ik heb gehoord dat ze maar 5 minuten nodig hebben. Nee !!!! schreeuwt Ton, "ik zweer het, het is mijn auto Opel Kadet blauw Expression 1.7D ZV-75 -VH. Dat hele merk in één adem, tjonge. Ik zeg: "okee Ton, we nemen het zekere voor het onzekere we rijden terug". Ik draaide mijn bus bij de kruising en ging op weg terug naar het bewuste parkeer-terrein bij de sluizen. We rijden langzaam het parkeerterrein op, en inderdaad daar staat zijn Opel Kadet Expression 1.7D ZV-75-VH EN ER ZIT EEN KEREL IN!

Ik zeg tegen Ton: "wat nou, het kan natuurlijk ook een gestolen nummerplaat zijn, dat doen ze wel meer om bekeuringen en belasting te ontduiken". Ja zei Ton: "we rijden zachtjes voorbij en dan maar zien". Ik zeg resoluut: "ben je belazerd ik zet mijn bus er achter, dan kan hij geen kant meer uit". Ik stopte mijn bus en zei tegen Willem: "jij rechts en Ton en ik links van de Kadett". We doen de deur open van de bewuste Kadett en spraken de bestuurder met een zware gedecideerde stem aan: "kunt u mij vertellen hoe u aan deze auto komt. De bestuurder helemaal verstijfd van schrik stameld: "vavavavavan mijn dealer uit Dronten" en laat bibberend en beleefd zijn papieren zien. De man kreeg haast een hartstilstand. Alles bleek in orde en Willem kwam met een helder idee en zei tegen Ton: "weet je wel zeker dat het hetzelfde kenteken is?. Ja zeker zei Ton en haalt zijn portefeuille uit zijn binnenzak en kijkt. Hij wordt nu niet wit maar rood en stamelt shit (dit is Engels voor stront red.) dit kenteken is een VH en de mijne een LH, maar excuseerde hij zichzelf: ‘het is voor de rest wel exact dezelfde auto’. Wij boden de man netjes ons excuus aan voor het ongemak en de schrik. Gelukkig vatte de man het goed op, maar ik zakte haast in elkaar van het lachen. We stapten weer in de bus en reden naar Nijkerk.

Onderweg zei Ton steeds maar weer: "onbegrijpelijk: één lettertje verschil, een V en een L, en voor de rest exact hetzelfde. Maar goed, in de Berenkuil aangekomen was het vissen geblazen. En tot onze grote verbazing deden de forellen het goed. Ton was goed op dreef, hij ving er een van 6 pond. Nadat we zo'n 3 uurtjes gevist hadden stopten we er mee. Zeiknat van de regen, maar met een mooi resultaat, 26 stuks met z'n drieën en nog diverse verspeeld ook. Voldaan en tevreden gingen we naar huis met de woorden, dit doen we nog een keer over (behalve dan het auto-incident)